ديري ست ره به حال خرابم نمي برد

اين جام ها که در پي هم مي شود تهي

درياي آتش است که ريزم بکام خويش

گرداب مي ربايد و آبم نمي برد

تا کوچه باغ خاطره اي گريز پا

تا شهر ياد ها

ديگر شراب هم جز تا کنار بستر خوابم نمي برد

زنده يادمان (فريدون مشيري )...///