حسين جان !مولايم ! تو آمدي اما رفتن به كربلايت بدون علمدار و ياور نمي شد و در آن ماه عزيز خداوند عباس را به تو هديه داد تا كه رسم بردباري و جوانمردي و جانبازي را به پيروان تو بياموزد

و عباس آفريده شد از عشق و عطش ، بيم و ايثار و سخاوت

او آمد و شد اسطوره اي براي مردم ،

تادر زمان عطش و تشنگي عاشقي را از مولايش بياموزد و سر در راه معشوق خدا كند .

او آمد و شد مايه بيم و هراس دشمنان حسين (ع)

او آمد و شد سالار ايثار و فداكاري براي حسين (ع)

او آمد و شد خداي سخاوت جان در راه معبود .

آري عباس (ع) به دنيا آمدتا بعد ها پهلوانان جهان به نام مقدسش اقتدا كنند.

عباس (ع) به دنيا آمد كه بگويد من نيز اگر چه برادر حسينم اما به جان غلام حسينم (ع)

او آمد تا رسم برادري و جوانمردي را قانون جهان كند

او آمد تا علي مرتضي (ع) بر وجودش فخر كند

او آمد تا با رشادتش ام البنين (ع) در پيشگاه بي بي زهرا ي مرضيه (س) رو سپيد گردد.