نظرات ياداشت بزرگداشت اعيادشعبانيه

اى حسين! اى ماندگارترين حادثه روزگار! حاشا كه ياد بزرگى تو از صفحه ذهن زمان پاك شود. تو آمده‏اى كه بمانى تا عشق بماند و ايمان و انسان به بشكوهى نامت پناه برد آن گاه كه پناهى نيست.... اى طراوت شگفت! بوته‏هاى «غيرت» ما را به باران قيام خويش بارور كن و سروهاى عزت و آزادگى را در جنگل جانمان برويان.اى هم نفس فرشتگان! نام‏هاى فراموشى ما را از پشت پرچين ملكوت به شورشى شگفت بر هر چه سكوت فراخوان و بر ما مپسند كه پرچم سرخ كربلايت را از دوش‏هاى عاشورايى خويش فرو نهيم.دلت بر مدار تيغ و عشق مى‏گرديد و اگر طلوع آتشين‏ات نبود، دهان دريده ستم، هر چه پاكى را به كام در مى‏كشيد و «شرف» همچنان يتيم مى‏ماند.اى امام قيام! اى اسطوره عشق و ايثار! اى كرامت بارور!... تو آمدى تا ماناترين غزل ديوان روزگار را با خامه خون هفتاد و دو ستاره شعله ور رقم زنى.... تو آمدى تا انسان حيران در كوره راه حيات، به سر انگشت اشاره‏ات اعتماد كند. پس با ما بمان كه در جنگل گرگ آلود جهان، سخت محتاج همراهى توايم.