تيك تيك تيك
چه بي پايان مي دوي
رفتنت را هر كه پرسي پر زدلتنگيست
براي گم كرده راهي در بيابان
همچو گاوي در چرايي
وبدبختي را كه خفته شبي را در تخت سلطان
آنچناني كه آهويي از پلنگي مي بردجان
بساست اين گونه رفتن
در گزارت مهربان باش