فضيلت ماه شعبان
اين ماه از ماههاي با ارزش است. يکي از شبهاي قدر در اين ماه مي باشد و کسي در آن متولد شده که خداوند بواسطه او وعده پيروزي به تمامي دوستان، پيامبران و برگزيدگانش ـ از زماني که پدر ما حضرت آدم (علي نبينا و آله و عليه السلام) در زمين ساکن شده ـ داده است. و وعده داده، بوسيله او، بعد از پر شدن زمين از ظلم و جور، آن را پر از قسط و عدل نمايد و از مقام آن همين بس که ماه رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند: « شعبان شهري؛ رحم الله من اعانني علي شهري؛ شعبان ماه من است، خداوند کسي را که مرا در ماهم ياري کند، بيامرزد.»
کسي که از اين دعوت بزرگ آگاه شود، بايد بکوشد که از دعوت شدگان اين دعوت گردد. اين جانشين و برادر او اميرالمؤمنين (عليه السلام) است که مي فرمايند: «از زماني که نداي منادي رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) را که براي روزه اين ماه ندا مي کرد شنيدم، هيچگاه روزه اين ماه را از دست نداده و در تمام عمرم آن را از دست نخواهم داد؛ اگر خدا بخواهد.» (1)
مناجات شعبانيه : يکي از پر محتوا ترين مناجاتها مي باشد که داراي مضامين والاي عرفاني است که بعضي از فرازهاي آن شايسته آنست که در طول سال تکرار شود و در قنوتها و ساير حالتهاي عالي و عرفاني با آن مناجت نمود که واقعا از دست دادن آن ضرر بزرگي است.
ارزش نعمت مناجات : بيشتر مردم قدر نعمت مناجات را نمي دانند. مناجات شامل معارف بالايي است که بجز اهلش که همان اولياي خدا هستند و از طريق کشف و شهود به آن رسيده اند، کسي از آن آگاهي ندارد. و رسيدن به اين معارف از راه مکاشفه از بهترين نعمتهاي آخرت است که قابل مقايسه با هيچکدام از نعمتهاي دنيا نيست. امام صادق(عليه السلام) در اين فرمايش، ارزش اين نعمت را اين گونه بيان مي کنند:« اگر مردم برتري شناخت خدا بر ساير نعمتها را مي دانستند، به زيباييهاي زندگي دنيا که در اختيار دشمنان ما گذاشته شده، چشم نمي دوختند؛ و دنيايشان نزد آنان کمتر از خاکي بود که روي آن را مي رفتند؛ در نعمت شناخت خدا قرار گرفته و مانند لذت کسي که هميشه در بهترين جاهاي بهشت با دوستان خدا بسر مي برد، از آن لذت مي بردند...»(2)
1ـ برگرفته از کتاب المراقبات با اندکي تغيير
2ـ همان