علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ما سوا فکندي همه سايه ي هما را

دل اگر خدا شناسي همه در رخ ِ علي بين

به علي شناختم من – به خدا قسم – خدا را

مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ

به شرار ِ قهر سوزد همه جان ِ ما سوا را

برو اي گداي مسکين در خانه ي علي زن

که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را

به جز از علي که گويد به پسر که قاتل ِ من

چو اسير توست اکنون به اسير کن مدارا ؟