چه شود به جهره ي زرد ِ من نظري براي خدا کني
که اگر کني همه درد من به يکي نظاره دوا کني
تو شهي و کشور جان ترا ، تو مهي و ملک جهان ترا
ز ره کرم چه زيان ترا، که نظر به حال گدا کني
زتو گر تفقد و گر ستم ، بود اين عنايت و آن کرم
همه از تو خوش بود اي صنم، چه جفا کني چه وفا کني
تو کمان کشيده اي و در کمين، که زني تيرم و من غمين
همه ي غم بود از همين ، که خدا نکرده خطا زني
(هاتف اصفهاني )