مي رسد روزي که بي من روزها را سر ميکني قصه هاي کهنه ام را موبه مو از بر ميکني کاش اي تنها اميد زندگي ميتوانستم فراموشت کنم يا شبي در آتش سوزان دل در نهيب سينه خاموشت کنم کاش احساس نياز ديدنت چون وجودت از وجودم دور بود