شايد يا حتما دقايقي از زندگي مجسم مي كنم: سبزي يك برگ، سرخي گلبرگ يك گل سرخ بهار را كسي صدا مي زند: به باغ ما هم سري بزن! نگاهش را برمي گرداند به چشمان آينده خيره مي شود و سرماي ديروز را از آنها مي گيرد شايد كه قبلا آمده بود ولي كسي هديه او را نديده است يا آنكه حتما خواهد آمد و در دامن باغ، يك گل سرخ خواهد روييد