شما مهربان ، حضرت آفتابيد !
اگر چه به قاموس دل ، بو ترابيد
به معنا فقط ، نقطه چين ... ، بي نهايت
به لفظ و سخن ، هر گمان را جوابيد
در اشراق آيينه ها ، آسمان ها
شهود يقين ، در دل ماهتابيد
به مهد زلالي ترين سهم هستي
شکوه تبسم ، گل انتخابيد
به ذهن کويري ترين خطه حتي
ترنم فزاتر ، ز آهنگ آبيد
ضمير شما ، ذات همتا ندارد
همانند کوثر ، فقط ناب نابيد
سراپاي هستي ، و عشقي که جاري ست
تماشا ندارد ، اگر که نتابيد !
نوشته شده توسط سيد علي اصغر موسوي