حضرت امام هادي عليه السلام

معصوم دوازدهم و امام دهم شيعيان است. مشهورترين القاب آن حضرت هادي و نقي است و نزد شيعه اماميه به امام علي النقي (ع) معروف است. كنيه آن حضرت ابوالحسن است و چون پيش از ايشان حضرت امير(ع) و امام رضا (ع) نيز كنيه ابوالحسن داشتند، ايشان را ابوالحسن ثالث مي‌گويند. به جهت سكونت در سامرا به فقيه العسكري معروف بود، زيرا شهر نظامي سامرا به عسكر شهرت داشته است و بعضي گفته‌اند عسكر محله‌اي از سامرا بوده است كه آن حضرت و فرزند ارجمندش امام يازدهم در آن جا سكونت داشته‌اند.
ميلاد مسعود ايشان در محلي به نام صريا يا ضريه روستايي در سه ميلي شهر مدينه، اتفاق افتاد. تاريخ تولد ايشان بنابر مشهورترين قول روز 15 ذيحجه 212 ه‍. ق است. مادرش سمانه مغربيه اهل كشورهاى افريقاي شمالي بود. امام هادى (ع) در هنگام شهادت پدر 8 ساله و در مدينه بودند. سالهاي امامت آن حضرت با خلافت معتصم، متوكل، منتصر، مستعين و المعتز بالله مصادف بود. پس از شهادت پدر، هيچ كس مدعي امامت، نگرديد مدت امامت ايشان 34 سال بود. امام هادى (ع) در سال 233 ه‍. ق به دعوت خليفه به سامرا رفت و تا پايان عمر در اين شهر سكنا گزيدند.
تأليفات امام هادي (ع) بسيار است، از جمله: 1. رساله‌اي در ردّ اهل جبر و تفويض و اثبات عدالت و منزلت بين المنزلتين 2. پاسخ‌ به پرسشهاي يحيي بن اكثم، قاضي القضات بغداد 3. مجموعه احكام دين 4. احاديث و اقوال و مواعظ و حِكَم و آداب و ادعيه امام هادي (ع).
سر انجام ايشان در روز دوشنبه 26 جمادي‌الإخرى سال 254 ه‍. ق مسموم و به شهادت رسيد و در آن روز شهر سامرا عزادار شد . حضرت در منزل خودش كه امروز زيارتگاه شيعيان جهان است، مدفون گرديد