کلام اول:

گاهي تو زندگي بعضي کارارو مي کني ، فکر مي کني مورد رضايت خداست

خيلي به خودت مطمئن هستي ، ولي بعد از مدتي مي فهمي چه خبطي انجام دادي

که اگر ديگران بفهمند طردت مي کنند . ولي قربون خدا برم

که اونقدر ارحم الراحمينه که اله عاصين هم هست .

آي خدا جونم

من سراسر گناهم اگه تو دستمو نگيري کجا برم؟

کلام دوم :

گاهي اوقات بعضي اعمال چنان آدمو از نردبان بندگي مي اندازه که

تمام استخونهاي آدم خورد مي شه

خيلي زمان مي بره تا زخم ها و دردها تسکين پيدا کنه ، التيامم پيدا کرد تازه اول راهي

اگه صداي شکستنشو بشنوي باز جلويي