باسلام خدمت شما علي اقا. از كامنت زيباي شما ممنونم. نظرات شما هم براي من كاملا محترم هست و خوشحالم كه با اين دقت به بررسي شعر پرداختيد. من هم با نظرتون موافقم . با هم پريدن خيلي خوبه. يعني ميشه گفت ايده اله . اما بايد در نظر داشت كه هميشه شرايط براي همپروازي ممكنه فراهم نباشه. گاهي براي نجات هم آشيان بايد از خود و آرزوي باهم بودن گذشت . و گاه نيز بال و پري براي پرواز نيست. شكسته بال و پر چگونه ميل پرواز كند ؟ گاهي يكي مجبور به ماندن است اما نميتوان ونبايد لذت پرواز و بال و پرگشودن در آسمان آبي را از ديگري گرفت . نميتوان مانع سعادت و خوشبختي ديگري شد. نميتوان شوق پرواز رو در ديگر كشت . حرف شما درسته .وقتي پرنده همراه پر بكشد اندوه رفتنش و درد جدائي در دل مي نشينيد اما سرور آنكه همپرواز شما به آرزوي خود رسيده و از پرواز خود لذت مي برد و در هواي آزادي تنفس مي كند و ميتوانند تا قله هاي شادي و خوشبختي پر بكشد اين درد كشنده را تسلا ميدهد. عشق يعني ايثار . يعني از خود گذشتن . يعني درخود بيصدا شكستن و دلخوش بودن به شادي و خوشبختي محبوب

اميدوارم پاسخ شمارو داده باشم