نظرات ياداشت پرنده زيباي من

نمي توانستم، ديگر نمي توانستم صداي پايم از انکار راه بر مي خاست و يأسم از صبوري روحم وسيع تر شده بود و آن بهار، و آن وهم سبز رنگ که بر دريچه گذر داشت، با دلم مي گفت « نگاه کن تو هيچ گاه پيش نرفتي تو فرو رفتي»