در روشنايي کسي ما را جدي نگرفت ...

به تاريکي پناه برديم تا مارا جستجو کنند ...

تا وقتي دستي که ما را مي کاود

آهسته و از روي تصادف سر و صورتمان را نوازش کند ...

يادش بخير ...

چه بغض نابي بود در آن لحظه ...

اي کاش کسي پيدايمان کند ...

اين آرزوي کودکي و امروز ماست ...